Dziś obrączka ślubna jest uważana za symbol obietnicy wiecznej miłości i wierności. Jest to fizyczny symbol przysięgi małżeńskiej – często kojarzony ze słowami „Weź ten pierścionek na znak mojej miłości i wierności”. Wszystko piękne i bardzo romantyczne, ale czy historia obrączek tez jest właśnie taka?
Obrączki w czasach starożytnych Egipcjan
Obrączki ślubne istniały już w czasach starożytnych – na długo przed narodzeniem Chrystusa, w czasach starożytnych Egipcjan. W tym czasie jednak pierścionek nosiły tylko kobiety i był to nie tyle symbol miłości, co posiadania. W tym czasie obrączka miała pokazywać, że kobieta należy do męża.
Obrączki złote w starożytnej Grecji
Nawet w starożytnym Rzymie zwyczaj obrączki miał niewiele wspólnego z miłością i oddaniem. Mężczyzna zakładał zwykle złoty pierścionek na palec wybranej przez siebie kobiety, ale ona nie miała wpływu na wybór męża.
Kiedy obrączki ślubne nabrały romantyzmu?
Dopiero w średniowieczu, za czasów papieża Mikołaja I, obrączka nabrała religijnego znaczenia. Mówi się, że papież powiedział na spotkaniu biskupów w 855 r.: „Tak jak pierścień nie ma początku ani końca, tak związek małżeński i przymierze z Bogiem powinny trwać wiecznie”.
Swoim okrągłym kształtem obrączki nie mają początku ani końca, a tym samym symbolizują wieczność miłości i przywiązania młodej pary, która powierza sobie obrączki - sprawdź nasz katalog. Na tym polega magia dzisiejszych obrączek ślubnych.
Obrączki ślubne w chrześcijaństwie
Pisma Święte Kościoła Chrześcijańskiego przedstawiają dwa splecione ze sobą pierścienie jako symbol małżeństwa. Obydwa pierścienie można rozdzielić tylko wtedy, gdy jeden z nich pęknie – symbolizuje to słowa "dopóki śmierć nas nie rozłączy". W kościelnej ceremonii ślubnej najpierw poświęca się obrączki, a następnie wymienia się nimi – zwykle zaraz po przysiędze małżeńskiej. Potem jest błogosławieństwo dla Młodej Pary.
Ale pary, które biorą ślub w ceremonii cywilnej, również wymieniają się obrączkami. Wymiana obrączek następuje po słowie „tak” i symbolicznie je pieczętuje – tak jak na ślubie kościelnym.
=================